Partners voelen zich vaak machteloos en ervaren net zoals de patiënt angst en onzekerheid. Doordat de aandacht van zowel artsen, familie en vrienden in de eerste plaats naar de patiënt gaat, kunnen partners zich eenzaam voelen.  

Vanuit goede intenties nemen partners vaak extra taken van het huishouden op zich en durven ze minder open te communiceren om de patiënt niet te belasten of te kwetsen. Hierdoor kan de partner het gevoel hebben er alleen voor te staan en gezondheidsklachten ontwikkelen terwijl de patiënt zich buitengesloten en ongelijkwaardig voelt.  Er kunnen misverstanden en communicatieproblemen optreden en de (emotionele) afstand kan binnen het koppel groter worden.  

Koppels ervaren het als helpend om -ondanks de angst de ander te kwetsen- emoties en noden toch met elkaar te bespreken. Het samen uitzoeken hoe de wederkerigheid in de relatie (geven en nemen bij beide partners) vorm kan krijgen is ook belangrijk. Zo kan er wederzijds begrip, een gevoel van verbinding en herstel van gelijkwaardigheid als partners ervaren worden. 

Om de lange tijd van steun geven aan te kunnen, is het belangrijk dat patiënten en partners extra hulp van buitenaf durven vragen en dat partners regelmatig tijd nemen voor zichzelf om bij te tanken. 

Je kan contact opnemen met lotgenoten om zo herkenning te vinden bij elkaar door het delen van ervaringen, informatie en gevoelens. Het gevoel dat jij niet de enige bent en dat wat jij ervaart normaal is, wordt als waardevol en helpend ervaren.  

Wanneer jij of je partner zich ernstige zorgen maken over de relatie en de spanningen en communicatieproblemen toenemen, ga dan op zoek naar professionele hulp. 

Ervaringen van kankerpatiënten en hun partners, aangevuld met tips en professionele informatie vind je in dit boek.